Stany Nietrwałości

Stany Nietrwałości to cykl siedemnastu prac wchodzących w skład wystawy będącej upublicznieniem pracy doktorskiej Mai Kitajewskiej.

Na cykl składają się ceramiczne wazony, oraz bukiety wyhaftowane szklanymi koralikami. Koraliki połączone haftem, tworzą złożoną i delikatną strukturę, ukazującą ulotność istnienia. Prace odnoszą się do symboliki XVII-wiecznych holenderskich wanitatywnych martwych natur, gdzie przedmioty nieożywione komunikowały treści egzystencjalne, kwiaty symbolizowały etapy życia ludzkiego, natomiast szkło odzwierciedlało jego kruchość.

Stany Nietrwałości zawierają w sobie paradoks, jakim jest utrwalenie przemijania, które rozpatruję w kategorii utraty, gdyż wszystko podlega nieustannej zmianie. Prace, ukazując różne etapy rozpadu, przybierają formę którą można określić jako bezwładną i która za każdym razem przybiera nieco inny układ. Bezwład ten stanowi rozwinięcie autorskiego pojęcia Elastycznej Rzeźby, nie posiadającej sztywnej struktury. Kitajewska stworzyła to pojęcie z potrzeby określenia form cechujących się zmiennym kształtem i swobodnym ułożeniem wynikającym z ciężaru szklanych elementów.

Kwiaty zazwyczaj wręcza się osobom, które pragnie się wyróżnić, w chwilach godnych upamiętnienia, a także składa w miejscach związanych z ważnymi wydarzeniami. Właśnie dlatego mają one szczególne znaczenie. Zwiędnięte bukiety przywołują przemijanie w jego sentymentalnym wymiarze – jako wyraz tęsknoty za ludźmi, zdarzeniami czy miejscami, które należą do przeszłości i nie mogą już powrócić.

Wystawa jest upublicznieniem doktoratu realizowanego na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Promotor: dr hab. Maciej Duchowski